Leeuwarden 1760 Zachtgrijs

Stadskaart Leeuwarden 1760

Stadskaart van Leeuwarden omstreeks 1760.
Deze stadskaart Leeuwarden is gebaseerd op kaart van Leeuwarden uit 1760, gemaakt door J.H. Knoop.

Leeuwarden is de hoofdstad van de Nederlandse provincie Friesland en ook de hoofdplaats van de gelijknamige gemeente Leeuwarden en telt anno 2016 circa 96.000 inwoners.
De geschiedenis van Leeuwarden gaat terug tot in de Romeinse tijd. Toen woonden er al mensen op de plek waar nu de Oldehove staat. Leeuwarden is ontstaan op terpen die werden opgeworpen aan een inham van de Middelzee die later dichtslibde en werd ingepolderd. De riviertjes Ee, Vliet en Potmarge mondden bij deze terpen uit in zee.
De zestiende en zeventiende eeuw vormden een gouden tijd voor Leeuwarden. Leeuwarden kreeg aanzien doordat het eeuwenlang de residentie werd van de Nassaus die stadhouder werden van de noordelijke provincies. In deze eeuwen kwam de stad ook tot grote bloei. Het aantal inwoners steeg van 5000 rond het jaar 1500 tot 16.000 in 1650.

Het welvarende Leeuwarden moest wel beschermd worden tegen vijanden. Daartoe werd de stad rondom van een gracht en wallen voorzien. Deze verdedigingswerken zijn later, toen zij overbodig werden, afgebroken of tot plantsoen gemaakt. De grachten in de binnenstad zijn op die van de Nieuwestad, Voorstreek, de Tuinen, de Weaze en het noordelijke deel van het Schavernek na allemaal gedempt. De grachten die gedempt zijn betreffen onder andere die van Eewal, Tweebaksmarkt, Nieuweburen, Grote Kerkstraat, en De Oude Herengracht (Zaailand). In de negentiende eeuw ontstonden de eerste wijken buiten de stadsgracht.